We współczesnej pedagogice autorytet rozumiany jest jako szacunek, zaufanie i poważanie dla nauczyciela będącego ekspertem naukowym, doradcą, wzorem osobowym, a także osobą, z którą identyfikują się uczniowie. Autorytet nauczyciela zależy od umiejętności przekształcania relacji z uczniem w kierunku autonomii w atmosferze dialogu i wspólnego poszukiwania.
Składowe cechy autorytetu wiążą się z jego relacyjnym charakterem; z jednej strony jest to znawstwo, kompetencja, fachowość w jakiejś dziedzinie osoby, która ma autorytet, a z drugiej strony – zaufanie innych osób, przekonanych, że obdarzana autorytetem osoba działa w ich wspólnym interesie.
Postawa permisywna wyraża się w bezgranicznej tolerancji działań człowieka bez prawa do ich moralnej oceny. Permisywista pobłaża nawet najbardziej kontrowersyjnym poglądom, daje możliwość ich swobodnego wyboru i pozwala na każde niemoralne postępowanie.
Wykład wygłoszony podczas konferencji „Edukacja seksualna, ale jaka?” (Kraków, 12 maja 2012 r.)
Jeśli zrzekniemy się wychowywania znajdujących się pod naszą opieką dzieci, to wtedy dzieci – osoby niedojrzałe, będące dopiero u początku długiego procesu dorastania i dojrzewania – będą „wychowywać” nas. Czasami już to robią, a skutki tego negatywnego zjawiska są widoczne w nagłaśnianym publicznie kryzysie rodziny, w kulcie wiecznej młodości, we współczesnym konsumpcyjnym i hedonistycznym stylu życia. A „wieczne dzieci” nie mogą stworzyć dojrzałych, silnych i odpowiedzialnych – za ludzi i świat – społeczeństw.
Do podstawowych składników wychowania zaliczamy wychowanie umysłowe, moralne, religijne, obywatelskie, estetyczne i fizyczne. Jeżeli wychowanie i kształcenie ma być skuteczne, nie może ignorować naturalnych właściwości człowieka.
Internet powinien być dla naszych dzieci szansą edukacyjną. Widząc dziecko siedzące przed monitorem komputera uważamy, że jest w pełni bezpieczne, bo przecież jest w domu… Jednak patologie życia codziennego trafiają również do świata wirtualnego.
Uzależnienie od Internetu nie różni się od innych uzależnień zarówno pod względem powstawania, jak i symptomów. Z. Płoski definiuje uzależnienie internetowe jako „nowy rodzaj nałogu, polegający na ustawicznym spędzaniu czasu na kontaktach z komputerem, a zwłaszcza z siecią, charakteryzujący się wewnętrznym przymusem bycia w sieci osoby uzależnionej”
Zachowania agresywne dotyczą wszystkich grup wiekowych – dorosłych, młodzieży i dzieci. Zasięg i konsekwencje tego zjawiska, zarówno społeczne, wychowawcze, psychiczne jak i zdrowotne i ekonomiczne powodują, że urosło ono do rangi problemu społecznego.
Jeżeli zachowanie agresywne pozostanie ignorowane, jednocześnie nagrodzone inne sposoby zachowania, to zachowania nienagradzane będą zanikać. Stosowanie kar może powodować zanikanie, może zahamować zachowanie agresywne, ale może też spowodować wyuczenie się sposobów jej unikania